امان از گولهای ناخواسته ای که به خوردمان میدهند3...

به قول خسرو شکیبایی عزیزم: حال همه خوب است اما تو باور نکن...

همین نقل، بار توصیف مملکت عزیزمان را به تنهایی و با اقتدار به دوش میکشد...

حال همه خوب است، همه شبها با شکم پر، سر بر بالش پَر میگذارند و خوابهاشان رویاهای تحقق یافته شان است...

حال همه خوب است، جوانانمان همه شاغلند، ندیده ایم کسی بخاطر بی پولی، عروسی و یا ازدواج را به تعویق بیندازد...

حال همه خوب است، مادربزرگ ها در مسابقات دو صدمتر و استقامت و مسابقات سه گانه شرکت میکنند و کسی نمیداند زانو درد چیست!؟

وضع آموزشیمان زبانزد خاص و عام است...

نه تهریمی نه مَشِغَتی(پ.ن: یعنی آنقدر در رفاهیم که نمیدانیم این دو چگونه نوشته میشوند...(تحریم- مشقت))

صدا و سیمای ما، برخلاف تمام دنیا اخبار موثق و بدون جبهه گیری پخش میکند و فیلم هامان سانسور ندارند

خلاصه که ما همه خوبیم و مملکتمان مملو از گل و بلبل است و ما یک کشور مرفه رنج ندیده ایم...

فقط این وسط، جمال خاشقچی (-_-) است که معضل امروزه ی مملکت ما شده جوری که فقط مانده آن مجری تلویزیون که امر خطیر آشپزی را بر عهده دارد (و خوراک های وی با احترامات فائقه بر وی و خاندانش، بسیار مزخرف بوده) بعد از تبلیغ ظروف چند پارچه(ی مزخرف تر از غذاهایش) از آن مرحوم مغفور(جمال خاشقچی) بگوید که او را قاچ قاچ کرده و روی سنگ قبر وی نوشته اند :جمال خاشقاچی.

و اما بهترین قسمت قضیه آنجاست که در کتب تاریخی و درسی آیندگانمان یک فصل کامل را به خاشقچی و اقدامات شکوهمند وی تعلق میدهند و سوالات امتحانی از این قرار خواهند بود که:

-خاشقچی که بود و چه کرد؟ با رسم شکل توضیح دهید!

و امان از گولهای ناخواسته ای که به خورد ما ملت ایرانی دادند... امان امان امان

نقطه، سر خط...

از نظر شما......